Οι Σλαβομακεδόνες

Του Καθ. Βασίλειου Μαρκεζίνη*

Από το βιβλίο «Η Ελλάδα των Κρίσεων–Ένα προσωπικό δοκίμιο», εκδόσεις Λιβάνη, 2011, σσ. 330-337).

 

Ο Όσκαρ Ουάιλντ παρέφρασε κάποτε ένα γνωστό αγγλικό ρητό -μεταφράζω κατά λέξη: «Αυτή είναι η καθαρή και απλή αλήθεια»- προσθέτοντας το σχόλιο «η αλήθεια σπανίως είναι καθαρή και ουδέποτε είναι απλή». Δεν έχει σημασία, εν προκειμένω, αν ο φραστικός μετασχηματισμός οφειλόταν στη ροπή του συγγραφέα προς το παράδοξο• αυτό που έχει σημασία είναι ότι η νέα φράση ταιριάζει απολύτως με το θέμα μας. Πράγματι, καθετί σχετικό με  Βαλκάνια ουδέποτε ήταν απλό• κάθε άλλο.

Στη ρίζα αυτής της περιπλοκότητας βρίσκεται ένας συνδυασμός παραγόντων. Φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές, η (συχνά διαστρεβλωτική) επίκληση της ιστορίας προς ενίσχυση πολίτικών βλέψεων, η έμφυτη τάση των εντόπιων πληθυσμών να υπερτονίζουν τα συναισθήματα και τις δηλώσεις τους, οι επεμβάσεις ξένων -Οθωμανών, Αυστριακών, σήμερα Αμερικανών- με το δήθεν αιτιολογικό της παροχής βοήθειας, αλλά στην πραγματικότητα με σκοπό την προώθηση των δικών τους συμφερόντων, και ο τοπικός πολιτικός εξτρεμισμός, ο οποίος ανέκαθεν καθιστούσε ανέφικτη την επίτευξη ενός λελογισμένου συμβιβασμού.[31] Εννοείται πως ούτε η δική μας χώρα έχει ανοσία σε αυτή την ανορθολογική στάση!

Το πρόβλημα των Σλαβομακεδόνων στην Ελλάδα, άρρηκτα συνδεδεμένο με το όνομα της επισήμως καλούμενης Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας,[32] σχετίζεται με…

Advertisement

Τα συμπεράσματα του γλωσσολόγου O’Mologni για το Abecedar και τις Σλαβικές διαλέκτους στην Μακεδονία

Το μόνο ζήτημα στο οποίο οι ειλικρινείς ελληνικές προθέσεις μπορούσαν να αμφισβητηθούν υπήρξε η χρήση του λατινικού αλφάβητου στο Abecedar. Οι Έλληνες αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι αυτό είχε γίνει, γιατί η λατινική υπήρξε αναμφισβήτητα η πλέον διαδεδομένη και εύκολη γλωσσά. Επικαλέστηκαν, μάλιστα, το γεγονός ότι υπήρχαν και άλλες σλαβικές γλώσσες, όπως η πολωνική και η τσεχική, που είχαν γραφεί στο λατινικό αλφάβητο.[26] Ωστόσο περισσότερο αληθοφανής πρέπει να είναι ο ισχυρισμός πως με τη χρησιμοποίηση του λατινικού αλφάβητου η Ελλάδα επιχείρησε να περιορίσει την επιρροή της Σερβίας και της Βουλγαρίας στους σλαβόφωνους της ελληνικής Μακεδονίας. Στα τέλη του 1925 ένας επιστήμονας ειδικός σε γλωσσολογικά ζητήματα, ο O’Mologni, κλήθηκε από την Κ,τ.Ε. να αποφανθεί σχετικά με το ζήτημα του αλφαβηταρίου. Ο O’Mologni υπέβαλε μια έκθεση με τον τίτλο «Меmогапdum regarding the introduction by the Greek Government into the schools of Macedonia the Abecedar Enclosed», στην οποία διατύπωνε τις παρατηρήσεις του για το αλφαβητάριο.[27] Ο O’Mologni υπογράμμισε τα εξής:

Η χρεωκοπημένη Δημοκρατία μας.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις[1][2][3], είχα αναφερθεί γιατί η δημοκρατία μας χωλαίνει. Συνεχίζοντας την ιδιωτική έρευνά μου και σε συνδυασμό με τα λεγόμενα των πολιτικών για χτυπήματα της δημοκρατίας, συνάντησα μία ανάλυση του γνωστού Γερμανού πανεπιστημιακού Μάνφρεντ  Σμιτ, όπου στο βιβλίο του «Θεωρίες της Δημοκρατίας»[4] περιγράφει μεταξύ άλλων τις προκλήσεις που έχει μία δημοκρατία όταν αυτή προσπαθεί να επιβιώσει. Είναι τόσο χαρακτηριστικές αυτές οι προκλήσεις, οι οποίες παρόλο που γράφτηκαν το 2000, επιβεβαιώνουν ότι η σημερινή Ελληνική δημοκρατία είναι πλέον όχι στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, αλλά κλινικά νεκρή. Σύμφωνα λοιπόν με τον Σμιτ, στα επίκαιρα ερευνητικά συμπεράσματα, υπάρχουν έξι προκλήσεις που, είναι επικίνδυνες ακόμη και για τις πιο ικανές δημοκρατίες, οι οποίες είναι: